گفتمش بی تو چه باید کرد؟

عکس رخساره ماهش را داد.

گفتمش مونس شبهایم کو ؟

تاری از زلف سیاهش را داد.

وقت رفتن همه را میبوسید

به من از دور نگاهش را داد.

یادگاری به همه داد و به من

انتظار سر راهش را داد...

....

آن کس که نداند و بداند که نداند
لنگان خرک خویش به منزل برساند
آن کس که نداند و نخواهد که بداند
در جهل مرکب ابدالدهر بماند
آن کس که نداند و نداند که نداند
بیدار نمایید که تا خفته نماند
( آن کس که بداند ونداند که بداند
بیدار نمایید که بس خفته نماند )
آن کس که بداند و بداند که بداند
اسب طرب خویش به گردون بجهاند
( آن کس که بداند و بداند که بداند
اسب شرف از گنبد گردون بجهاند )

...

زندگی سه چیز است:
اشکی که خشک می شود
لبخندی که محو می شود
و یادی که در عالم فراموشی باقی می ماند...

...

زندگی با همه ی وسعت خویش

محفل ساکت غم خوردن نیست

حاصلش تن به قضا دادن و افسردن نیست

اضطراب هوس دیدن و نادیدن نیست

زندگی خوردن و خوابیدن نیست

زندگی جنبش جاری شدن است

از تماشاگه آغاز حیات

تا به جائی که خدا میداند...

                                                             تا بعد...